Widzę, Słyszę, Reaguję – na przemoc wobec kobiet i dzieci

Przemoc domowa jest tematem trudnym, wstydliwym ale też bardzo ważnym. Problem ten ma szeroką skalę, nie jest związany ze statusem majątkowym czy wykształceniem, może więc pojawić się w naszym otoczeniu nawet w tych domach, których byśmy o to nie podejrzewali. Dlatego właśnie tak ważnym jest, abyśmy zwracali uwagę na ludzi dookoła nas, na naszych sąsiadów, naszą bliższą i dalszą rodzinę. Nie można pomijać żadnej sytuacji związanej z przemocą w naszym otoczeniu. Należy reagować pamiętając o tym, że każde „machnięcie ręką” na tego typu zachowania to pozwolenie na to aby czyjś dramat dalej trwał.

Grupami, które w szczególny sposób są narażone na życie w przemocy domowej są kobiety oraz dzieci. To te grupy według statystyk najczęściej doświadczają niepożądanych zachowań ze strony innych domowników, ze strony ojców, mężów lub partnerów. Grupy te uznawane są też za fizycznie słabsze oraz takie, których wołanie o pomoc jest często pomijane. Sygnały płynące od kobiet czy dzieci doświadczających przemocy domowej są często bagatelizowane, uznawane za „narzekanie” albo „przewrażliwienie” lub nawet za chęć uzyskania własnej korzyści. Kobiety oraz dzieci są obwiniane o to, że w jakiś sposób prowokują osobę stosującą przemoc do bicia lub innej formy złych zachowań a wiemy, że nic nigdy nie może usprawiedliwić stosowania jakiejkolwiek formy przemocy domowej. Nieprawdziwe są też mity i przekonania mówiące o tym, że kobieta wybierając wcześniej życie z danym mężczyzną jest , skazana na doświadczanie przemocy domowej i jako matka i żona musi godzić się na naruszanie własnych praw. Jest to oczywista nieprawda ponieważ nikt nie powinien być skazany na życie w strachu i bólu tak samo jak nikt nie ma prawa stosować zachowań przemocowych wobec drugiej osoby. W przypadku dzieci temat ten ma też znaczenie wychowawcze – obserwując lub doświadczając przemocy we własnym domu dziecko często uczy się, że takie zachowania są normalne. Nauczone tak szkodliwych rzeczy dziecko, wchodząc później w dorosłe życie często samo stosuje przemoc na swoich domownikach lub nie reaguje się będąc jej ofiarą abo świadkiem.

Przemoc domowa jest przestępstwem ujętym w artykule 207 Kodeksu Karnego i tak jak każde inne przestępstwo powinno być zgłaszane i poddane karze. Nie ma tu mowy o „prywatnych sprawach rodziny”, każdy z nas ma obowiązek reagowania na tak groźne łamanie prawa tak jak w przypadku bycia świadkiem każdego innego przestępstwa.

Pamiętajmy o tym, że reagowanie może mieć różne formy. Czasem jest to powiadomienie policji, czasem innych instytucji pomocowych (np. MOPS) a czasem zwyczajne zwrócenie uwagi lub poinformowanie kogoś w trudnej sytuacji, że służymy gotowością do pomocy. Nie bądźmy obojętni wobec przemocy domowej. Reagujmy. To także nasza spawa!

Skip to content